کوچک؛ متوسط یا بزرگ ‌

انسان یعنی یه جستجوی دائم برای کشف خودش و دنیای اطرافش

عجیبه که هر چقدر هم به مقصد و منظورش نزدیکتر می شه، تنهایی هاش بیشتر و بیشتر می شن

این تنهایی هم نه از سر دشمنی با بقیه همنوعاشه، نه از سر بی کسی

فقط برا تعمق تو ذات و وجود خودشه

کم حرف تر میشه چون تازه خدای بزرگش رو می شناسه و درکش می کنه

اونوقت با چشمهای دنیاییش باطن هر چیزی رو از جمادات گرفته تا سیرت نوع بشر رو می توه ببینه

این جستجو واسه همه یکسان نیست

ظرف وجود آدمها فرق می کنه

یکی جستجوش فقط برای یک کنجکاوی و پرسش بی معنیه

یکی هم هر چی دنبال جواب سوالاش می گرده حس سیر ناپذیریش رو زیادتر می کنه

این مطلبو که خوندم و انواع آدم های وصف شده اش رو

فهمیدم هنوز به طور کامل به هیچ کدوم از اونا تعلق ندارم

شما چه طور? بعد خوندن این جمله ها فکر می کنید تو کدوم دسته اید؟

کوچک، متوسط یا بزرگ؟ 

انسان های بزرگ درباره عقاید سخن می گویند

انسان های متوسط درباره وقایع سخن می گویند

انسان های کوچک پشت سر دیگران سخن می گویند 

انسان های بزرگ درد دیگران را دارند

انسان های متوسط درد خودشان را دارند

انسان های کوچک بی دردند 

انسان های بزرگ عظمت دیگران را می بینند

انسان های متوسط به دنبال عظمت خود هستند

انسان های کوچک عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند 

انسان های بزرگ به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند

انسان های متوسط پرسش هایی می پرسند که پاسخ دارد

انسان های کوچک می پندارند پاسخ همه پرسش ها را می دانند 

انسان های بزرگ به دنبال کسب حکمت هستند

انسان های متوسط به دنبال کسب دانش هستند

انسان های کوچک به دنبال کسب سواد هستند 

انسان های بزرگ به دنبال خلق مساله هستند

انسان های متوسط به دنبال حل مساله هستند

انسان های کوچک مساله ندارند 

انسان های بزرگ سکوت را بر سخن گفتن  بر می گزینند

انسان های متوسط گاه سکوت را بر سخن گفتن ترجیح می دهند

انسان های کوچک با سخن گفتن بسیار، فرصت سکوت را از خود می گیرند